Het onderstaande gedicht van Sweeney, die afgelopen zondag overleed, vond ik in de geweldige Anthology of modern Irish poetry, door Wes Davis.
Ik ben me langzaam aan het ‘inlopen’ voor mijn Ierland reis. Het eilandje Inishtrahull is het noordelijkste eiland van Ierland, het is nog geen anderhalve kilometer lang en zo’n halve kilometer breed. Een mooie plek om begraven te worden, lijkt me.
De vertaling van het gedicht heb ik gisteravond laat nog gemaakt.
An end
I want to end up on Inistrahull,
Ik ben me langzaam aan het ‘inlopen’ voor mijn Ierland reis. Het eilandje Inishtrahull is het noordelijkste eiland van Ierland, het is nog geen anderhalve kilometer lang en zo’n halve kilometer breed. Een mooie plek om begraven te worden, lijkt me.
De vertaling van het gedicht heb ik gisteravond laat nog gemaakt.
An end
I want to end up on Inistrahull,
in the small graveyard there
on the high side of the island,
carried there on a helicopter sling
with Twente speedboat following.
And I want my favorite Thai chef
flown there, a day before,
and brought to the local fishermen
so he can serve a chilly feast
before we head off up the hill.
A bar, too, it goes without saying,
free to all, the beer icy,
the whiskey Irish, and loud
through speakers high on poles
the gruff voice of Tom Waits
causing the gulls to congregate.
Get Tom himself there if you can.
And in the box with me I want
A hipflask filled with Black Bush,
a pen and a black notebook,
all the vitamins in one bottle,
my address book and ten pound coins.
Also, a Mandarin primer.
I want no flowers, only cacti
and my headstone must be glass
Een einde
Ik wil eindigen op Inishtrahull,
op het kleine kerkhof daar
aan de hoge kant van het eiland,
erheen gedragen aan een helikopterlijn
met twintig speedboten erachteraan.
En ik wil dat mijn favoriete Thaise kok
een dag ervoor wordt ingevlogen,
dat hij naar de locale vissers wordt gebracht
zodat hij een feestelijke curry kan serveren
voor we richting heuvel gaan.
Ook, een bar, vanzelfsprekend,
vrij drinken voor iedereen, ijskoud bier,
Ierse whiskey, en hard
uit de boxen hoog op palen
de grafstem van Tom Waits
dat de meeuwen zich verzamelen.
Als het kan, Tom zelf er ook bij.
En bij me in de kist wil ik
een heupflesje Black Bush,
een pen en een leeg aantekenboekje,
alle vitamines in één flesje,
mijn adresboekje en voor tien pond aan muntgeld.
Ook een Mandarijn voor beginners,
ik wil geen bloemen, alleen cactussen
en een steen van glas.