Aanwezigheidszwakte In een recent interview in De Volkskrant vertelt Hans Dorrestein onder andere over zijn bezoek aan de slager. Dat iedereen voordringt en hij op de toonbank moet klimmen om aandacht te krijgen. Een geval van aanwezigheidszwakte. Ik barstte in lachen uit toen ik het las en zag het helemaal voor me. Je staat bij de slager, en je komt maar niet aan de beurt, omdat iedereen veel gehaaider is dan jijzelf, denk je. Het gebeurt me zelden, maar ik betrap mezelf er wel vaak op dat ik altijd het aantal mensen tel dat al voor de toonbank staat. Dat ik me hun gezichten inprent en tegen mezelf zeg: jij bent dus na die vrouw met dat rode haar en die man op teenslippers is dus na jou. En dat ik zeer op mijn hoede ben als er iemand binnen komt die meteen vooraan gaat staan om de karbonades en biefstukken te bestuderen. Dat hij of zij toch maar niet voordringt. Want dat ik dan van me zal laten horen, denk ik dan. Zou ik ook aan aanwezigheidszwakte lijden?