Bericht van Hardeveld

Op het fietspad tussen Worpswede en Fischerhude wemelt het van de naaktslakken. Het heeft vroeg in de avond geregend, het asfalt is nog nat en over het 'moor' hangt een roze waas. Waarom schuiven de slakken zo traag over het asfalt? Een merkwaardig doodsverlangen moet bezit van hen genomen hebben. Of zijn ze op zoek naar een partner? Wat ongeveer hetzelfde is. Sex op dit asfalt lijkt me geen genoegen, zeker niet als er in de schemering fietsers langs rijden.

Sinds twee weken lees ik de verhalen van Isaak Babel, van wie ik het werk niet kende. Gisteravond las ik Een avond, waarin 's avonds laat op een binnenplaats een jongen wordt afgetuigd. Het verhaal eindigt als volgt: Alles zweeg, de bruggen, de paleizen en de monumenten wachtend op afbraak, verstrikt in rode linten en verminkt door steigers. Er was geen mens. Alle geluiden waren weggestorven. Uit het dunner wordende duister dook de driftige vlam van een auto op en verdween spoorloos. De onstoffelijke sluier van de nacht wond zich om de gouden spitsen. De stille leegte hield een gedachte verborgen - vederlicht en genadeloos. (uit: I.E.Babel, Verhalen, Van Oorschot 2013)