PORSCHE EN BETON

In de Süddeutsche Zeitung van dit weekend stond een interessant interview met Porsche-baas Matthias Müller, toch niet een der kleinste industriëlen. Kort gezegd: hij vraagt van topmanagers een heldere houding tegenover rechtsextremisme en vreemdelingenhaat. Kom daar in Nederland eens om. Welke topmanager van Shell, Akzo, DSM, Philips, Unilever, enz.etc. neemt nu eindelijk eens openbaar stelling in het vluchtelingenvraagstuk en tegen het gedachtegoed van politici als Wilders?

Ik wilde het huis van de Oostenrijkse schrijver Thomas Bernard in Ohlsdorf bij Gmunden bezoeken. Maar moest van mijn plan afzien, vanwege het slechte weer, omdat het slechts op afspraak te bezichtigen is in dit jaargetijde en omdat mijn geliefde en ik daarom, wat weer samenhangt met de punten een en twee, de route verlegd hebben. De voorgaande zin is enigszins bedoeld als voorbereiding op wat komen gaat.
Hier dan toch een snufje Bernard. Een tijdje geleden vertaalde ik de eerste zin van zijn roman Beton, voor de lol. Het boek is geloof ik in het Nederlands alleen nog antiquarisch verkrijgbaar.

„Van maart tot december, schrijft Rudolf, terwijl ik, wat in dit verband gezegd moet worden, grote hoeveelheden prednisol moest innemen, om mijn voor de derde keer accuut geworden MORBUS BOECK te bestrijden, verzamelde ik alle mogelijke boeken en geschriften van en over Mendelssohn Bartholdy, om mijn lievelingscomponist en zijn werk van de grond af te leren kennen en, dat was mijn ambitie, met de hartstochtelijke ernst voor zo'n onderneming als het schrijven van een groter wetenschappelijk onweerlegbaar werk, waarvoor ik inderdaad al de hele voorafgaande winter erg bang was geweest, al deze boeken en geschriften zo zorgvuldig mogelijk te bestuderen, dat was mijn plan geweest en pas daarna, eindelijk, na deze grondige, op het onderwerp toegesneden studie, precies op de zevenentwintigste januari om vier uur 's morgens met dit, mijn, zoals ik geloofde, al het door mij tot nu toe, wat de zogenaamde muziekwetenschap betreft, geschrevene, gepubliceerd en niet gepubliceerd, ver achter zich latende en in de schaduw stellende, al sinds tien jaar geplande, maar nog steeds niet tot stand gekomen werk te kunnen beginnen na het voor de zesentwintigste geplande vertrek van mijn zuster, van wie de wekenlange aanwezigheid in Peiskam zelfs maar de geringste gedachte aan een begin van mijn werk over Mendelssoh Bartholdy in de kiem smoorde.”

Om eerlijk te zijn geloof ik dat de zin nog langer was, maar ik heb alleen deze versie bij me. Ik laat het hier dus bij.